MEVLİD-İ NEBİ

Rebiülevvel ayının Pazartesi gecesi sabaha doğru Fahr-ı Âlem Hz. Muhammed Mustafa Sallallahu Aleyhi Vesellemin dünyaya teşrifiyle birlikte kara bulutlarla kaplı âlemi nuruyla ışıldatmış, bir ömür cehaletle savaşmış, adaleti, şefkati, fedakârlığı, vefakârlığı, cömertliği, tevazuu, ihsanı, infakı, takvası, ihlası ve ibadetiyle Mü'minlere rehber olan Efendimizin dünyaya gelişidir Mevlid.

Osmanlı zamanında, gönüller sulatanının doğumuna verilen öneme binaen özelliklede adi suçlardan mahkûm edilenlerden cezasının üçte birini çekenler, mevlid kandiline hürmeten ve şefaat ümidiyle padişah tarafından affedilirmiş. Yani Osmanlı döneminde Peygamberimiz’in doğum günü, sadece özgür insanlar için değil hapishanedeki mahkûmlar için de tutsaklıktan kurtulmak, özgür olmak için hasretle beklenen bir bayrammış. Dileyenler bu bilgiyi [Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü 06/R/1323 (Hicri) / Dosya no: 967/Gömlek No: 26 / Fon Kodu: DH.MK.T.] kontrol edebilirler.

“Mevlid” deyince akıllara Süleyman Çelebi gelir. Süleyman Çelebi, “Vesîletü’n-Necât” (Kurtuluş Sebebi) isimli kitabında, doğumundan ölümüne kadar Efendimizi şiir/kaside diliyle anlatmıştır. Bu güzel kaside, milletimiz arasında çok rağbet görmüş, mübarek gecelerde okunmuştur. Bugün bile özel günlerde bu kaside, ibadet aşkıyla halen okunmaktadır.

“Mevlid” kelimesi “doğum” anlamına gelir. “Mevlid-i nebi” ise Hz. Muhammed Mustafa Sallâllahü Aleyhi ve Sellem Efendimiz’in doğumu veya doğum günü demektir.

Peygamber efendimiz 20 Nisan 571 yılında Mekke’de dünyaya gelmiştir.  Efendimiz’in anneciği Âmine Hatun, oğluyla ilgili gördüğü rüyayı kayınpederi Abdülmuttalip’e anlatmış. Bunun üzerine Abdülmuttalip, torununu kucağına alıp Kâbe’ye götürerek Allah’a şükretmiş ve ona, “en çok övülmüş, övülecek özellikleri çok olan, en çok arzu edilmiş” anlamlarına gelen “Muhammed” adını vermiştir. Abdülmüttalip,  torununun doğumu şerefine verdiği ziyafette: “Ona Muhammed adını verdim, dilerim ki gökyüzünde Hakk, yeryüzünde halk onu pek çok övsün” demiştir.

Ahzab Sûresi 21. Ayeti kerimede anlatıldığı üzere Efendimiz aleyhisselâm, “Allah’a ve ahiret gününe iman eden ve Rabbini çokça zikreden müminlerin en güzel örneği, önderi ve rehberidir.”  O, birilerinin kahramanları gibi Kaf Dağı’nın ardında yaşayan bir masal kahramanı değil, bizler gibidir yani içimizden seçilmiş biridir.

Peygamber efendimiz, Allah’ın mesajını öncelikle kendi hayatında bizzat yaşayandır.

O, Allah Teâlâ’nın mesajlarını ayrıntılarıyla insanlara anlatan ve detaylarını açıklayandır. “Siz ateşe düşmek istiyorsunuz, ben ise kuşaklarınızdan tutup sizi korumaya çalışıyorum.” diyendir.

O, kendisine taş atanlara, dişlerini kıranlara ve işkence edenlere bile hayr dua eden, ümmetinin bağışlanması için geceleri gözyaşı dökendir.

O, müminlerden biri, sıkıntıya uğradığında üzülen, biz müminler için endişe eden, bize şefkat ve merhamet eden ve de doğru yolu gösterendir.

O, “Ben sizin babanız gibiyim.” diyerek bizi kendisinden ayırmayandır.

O, ümmetinin geleceği için Mekke Medine arası 473 kilometrelik mesafeyi, gece gündüz deve sırtında kat edip hicret edendir.

O, mescid inşası için omzunda kerpiç taşıyan, açlığa dayanabilmek için tıpkı yanındakiler gibi midesine taş bağlayandır.

O, tüm nesiller boyunca gelmiş geçmiş en büyük önderdir.

O, kâfirlerin yüreklerine bir aylık mesafeden korku salan, şirk düzenini yıkıp tevhid bayrağını dalgalandıran bir mücahittir.

O, kölesiyle aynı sofraya oturan, askeriyle birlikte cephede çarpışan, üstün ahlâkıyla düşmanlarını bile kendisine hayran bırakan eşsiz tevazu sahibi bir önderdir.

O, üstünlüğün ancak takva ile olduğunu söyleyip zengin-fakir, köle-hür ayrımına son verendir.

O, kız çocuklarını diri diri gömülmekten kurtarıp yücelten, güçlülerin zayıfı ezdiği, zulmün işkencenin kol gezdiği diyarlarda, mazlumun yanında ve zalimin karşısında dimdik duran adil, korkusuz ve yiğit bir liderdir.

O, bazen şefkatli bir baba, bazen vefa abidesi bir eş, bazen de fedakâr ve emin bir dosttur. Bir değil yüzlerce vasfıyla öne çıkan, dillerin hakkıyla anlatamayacağı, kalemlerin tükenip de yazamayacağı, kelimelerin kifayetsiz kalacağı benzersiz bir önderdir.

Kıyamete kadar müminlerce unutulmayacak, kâfirlerce unutturulamayacak yeryüzünün eşsiz önderi efendimiz Muhammed Mustafa'ya, âline ve ashabına sonsuz kere salâtû selâm olsun.

Allah’ın üzerine yemin ettiği yüce hayatın sahibi, ilâhî kelâmın ete kemiğe bürünmüş hali olan Peygamber efendimizi sevmek, O’na tâbi olmak, O’nun davasını anlayabilmek için, O’nun hayatını en ayrıntılı şekilde öğrenmek ve öğrendiklerimizi de hayatımıza tatbik etmemiz gerekmektedir.

Âlemlere rahmet olarak gönderilen sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.s.)’in doğum günü, biz müminler için müstesna bir gün olmalıdır. Her Mevlid Kandili’nde biraz daha tazelenmeliyiz. Güneş bir mızrak boyu yaklaşıp da insanların beyinleri fokur fokur kaynamaya başladığı o gün (mahşer meydanı) O’nun mübarek “Livaü’l-Hamd” sancağı altında toplananlardan olabilmek ne büyük bir bahtiyarlıktır. Rabbim o kutlu sancağın altında toplanacak olanlardan olabilmeyi cümlemize nasip eylesin.

Bu vesileyle Mevlid Kandili’nin, milletimizin ve ümmetin birlik ve dirliğine, insanlığın kurtuluşuna, coğrafyamızda akmakta olan kan ve gözyaşının dinmesine, yıllardır süren zulmün bitmesine vesile olmasını yüce Rabbim’den niyaz ederim.

Selam, Sevgi ve Dua ile…