Araştırmacı Yazarlar | Yazarlar

Sevdim ama sonu yoktu...Her sevginin bir başlangıcı hep var ama sadece Bir olan sevginin sonu yoktu...Görmedik ama tasdik ediyoruz şahidliğimizle...Kalp gözümüzle görüyoruz,şehadet ediyoruz;dilimizle ve kalbimizle...Seviyoruz işte...

Sevip de sonu olmadığını düşündüğümüz herşeyin bir sonu var aslında...Ebedi değil hiç bir şeyimiz...Sonlu olan bir yerde nasıl olur da sonsuz bir şey ararız?Yalan dediğimiz,yalan yere yaşadığımız şu ibret-i alemde nasıl gerçekçi bir şey yaşayabiliriz?

Kalbimizdeki dalgaların seslerine,yüreğimizin iniltisine kulağımızı verelim ve neyi aradığımızı tekrar gözden geçirelim...İçimizde neyin sadasının naralar attığını düşünelim ki ona göre yüreğimize yön verelim...Sonumuzun yokluk olduğunu fakat bu varlığın neden olduğunu iyice düşünelim...Gecenin o firak karanlığı gibi olan kalbimizde küçücük bir sevgi parıltısı oluşturalım;Gözyaşlarımızla,Vefamızla,Sadakatimizle,Samimiyetimizle...Samimiyetin adını yitirdiği,Vefanın anlamının bilinmediğini,Sadakatin neslinin tükendiğini,Samimiyetin artık faklı boyutlara taşındığı şu yalan dünyada biz Gerçek Olan'ı düşünerek tecellisini aksettirelim...Öyle anlar olsun ki herkes karşı çıksın yaptığımız şeye ama biz yine devam edelim...Gerçek Olan'ı,sevdiğimizde sonu olamayan sevgiyi unutturmayalım...Sabredelim ki,meyvemizin adı Cennet olsun...Sevgiyle sulanmayan çiçekler açmaz ya,biz sevgimizle sulayalım...İçim okyanus kadar büyük olsun ki bütün çiçekleri sulamaya yetebilsin...

Aslında farkındayım hayatımdaki sahte varlıkların, istesem bir anda temizlemesini de bilirim... Ama bunca sahteliğin benim samimiyetime ihtiyacı var...'' ( Mevlana )

...VESSELAM...GÖNÜL DOLUSU DUA İLE...