Araştırmacı Yazarlar | Yazarlar

Ağustos ayı herkese farklı şeyler anlatıyor. Ama son yıllarda hepimize anımsattığı ortak bir duygu var. Hepimizin bildiği, binlerce vatandaşımızın hayatını kaybettiği, bir o kadarının da annesiz, babasız veya evlatsız kaldığı, yürekleri yakan deprem hadisesi. Yıllar öncesinde meydana gelen ama hala unutamadığımız ve belki de unutmamamız gereken o geceki sarsıntıyı İstanbul da 4 katlı bir evin 3. katında uykunun bilmem kaçıncı durağında ben de yaşamıştım. Çok şükür ki ciddi hasarlar olmadan o geceyi de atlatmıştık. Allah kimseye böyle acılar yaşatmasın.

Bu konuyla ilgili herhangi bir anektod anlatacak değilim. Yine o gece olanlar ve sonrasıyla olanlarla ilgili yetkililerin zaaflarından veya bugün hala gerekli ve yeterli tedbirleri alamayan yöneticilerden bahsedecek de değilim. Ancak görsel medya başta olmak üzere tüm medyamızın da hakkını vermek gerekiyor. Çünkü medyamız günlerce bu acı hadiseye yer vermekle kalmıyor aynı zamanda uyarıcı bilgilendirici programlarda bize ışık tutuyorlar.

Yıllar önce yaşanmış bu olayı unutmak çok zor. Ölenlerimize Allah’tan tekrar rahmet diliyorum. Ama şunu söylemeliyiz ki yıkılan yapılıyor, yaralar sarılıyor, toprak yeniden işleniyor ve insanoğlu tekrar hayata tutunabiliyor. Bu yaşadığımız maddi hasarlı gözle görülebilen ve tedbirler alınarak neticesi daha da hafifletilebilecek bir olay. Mutlaka manevi yıkımlarda oluyor tabi ki. Belki de asıl ilgilenilmesi gereken kısım bu.

Bizler böyle birşey yaşandığında hemen maddi hasarları giderme yönünde çalışmaya başlıyoruz. İlk etapta  olması gereken zaten budur; çünkü insanoğlunun ayakta kalabilmesi için öncelikle karnının doyması, yaralarının sarılması, soğuktan ve yağıştan korunması gerekir. Bu ihtiyaçlar sadece zor durumda olanların değil herkesin temel ihtiyaçlarıdır ve birinci öncelikli olan ihtiyaçlardır. Zaten "maslow’un ihtiyaçlar hiyerarşisi"nde en alt ve en geniş alanı kaplayan ihtiyaçlar olarak bunlar zikredilir. Ancak bir insanın tek ihtiyacı karnını doyurmak, yemek, içmek, uyumak, barınmak mıdır? Asla hele hele böyle büyük bir yıkımın ardından bunu yaşayan insanlar için tek yapılacak, onların karınlarını doyurmak ve barınma ihtiyaçlarını karşılamak değildir. Böyle bir yıkımdan sonra annesiz babasız evlatsız veya eşsiz kalmış insanlara siz kalkıp bir ev verseniz ne olur? Hangi ev bir annenin veya bir evladın yerini tutabilir? Hangi maddi yardım size nazlı yarinizin kokusunu geri getirebilir. Tabii ki hiçbiri. O halde bu hadiseyi yaşayan insanlara sadece maddi destek değil manevi destek de sağlamak zorundayız. Eğer biz bu insanları maddi bir şeylerini kaybetmiş kişiler olarak görürsek ve ikinci kısmı düşünmezsek işte o zaman bu kişilere ikinci ve daha büyük depremi yaşatmış oluruz. Buradan yetkililere şunu söylememiz gerekiyor; lütfen büyük bir yıkım yaşamış bu insanların ruhlarını da teselli ve tedavi edelim. Her şeyini yitirmiş bir insanın yaşadığı ruhi çöküntüyü bilerek ona yardımcı olmalıyız.

Kapitalist düzenin çarkı içinde yoğrulan insanın bir ruha sahip olduğunu unutmamalıyız. Bilmeliyiz ki bedenin yeme, içme, uyuma, barınma vs. gibi ihtiyaçları olduğu gibi bedenimizi ayakta tutan asıl dinamik olan ruhumuzun da belli başlı ihtiyaçları vardır. Bedenimizin maddi ihtiyaçlarını karşılamadığımız zaman nasıl ki bedensel gücümüz düşüyor, hastalıklara düçar olursak ruhumuzun da ihtiyacı olan sevme, güven, ait olma vs. gibi duyguları da doyurulmalıdır. Eğer ruhumuz da beslenmezse aynı işte o zaman ruhsal bunalımlarımız da başlar.

Ruhumuz sadece olumsuz durumlarda doyurulmayı beklemez, onu her an doyurmalı, ihtiyaçlarını karşılamalıyız. Ancak böyle durumlarda ruhsal doyurulmaya ve desteğe daha çok ihtiyacımız olduğunu da inkar etmiyor, yetkililerin bu ikinci kısım desteklemelere de biraz daha fazla önem, zaman ve maddi kaynak ayırmalarını bekliyoruz.

Not: Manevi arınmanın, ruhi zevklerin, yardımlaşmanın, paylaşmanın, rahmana; kulluğun en üst noktalara ulaştığı Ramazan ayınızı tebrik ediyor, hayırların fethine ve şerlerin define vesile olması yüce mevladan niyaz ediyorum. Rabbim cümlemize bu ayı en feyizli ve en bereketli bir biçimde geçirmemizi nasib etsin.